dinsdag 29 september 2020

De groep (fragment)

 


De tweede keer trok hij haar zachtjes mee, weg van de groep en van de menigte. Zoals hij de eerste keer al had willen doen, had moeten doen. Ze liet zich meevoeren, zuchtte genoeglijk in het vooruitzicht van de stilte, die versterkt zou worden door piepende oren en een nadreunende buik. Stilte maakte alles mooier, vond ze, intiemer en eerlijker. Nu ze tegenover elkaar zaten, keek ze hem voor het eerst die avond aan.

  'Wat doen we hier?' vroeg hij.
  Ze fronste rimpels in haar voorhoofd.
  'In de groep bedoel ik', vervolgde hij. 'Wat doen wij in deze groep?
  Ze wreef een haarlok achter haar oor en keek naar de grond.
  'Het is de muziek denk ik. Alleen nog de muziek', zei ze.
  Hij knikte. 

Ze wisten het allebei: de muziek was al lang niet meer genoeg. De muziek was veranderd, zij waren veranderd. De groep was eigenlijk helemaal geen groep meer, maar feitelijk drie groepjes ineen. En hij. En zij.

Hij boog zich naar zijn tas en haalde een fles rum tevoorschijn.
  'Doe je mee?' vroeg hij terwijl hij de fles in haar richting stak.

donderdag 10 september 2020

De liefde

 


Ging je eerder weg

om nog voor sluitingstijd te arriveren

bij de winkel met Belgische bonbons.

 

Dralend, kwijnend en omslachtig

eigenlijk zoals je was

sinds ze zei dat ze je mocht.

 

Je draaide een plaat

ging van huis

zoals alle avonden.

 

Zogenaamd om geen onrust te stoken

maar in werkelijkheid omdat ze had verteld

hoeveel ze van chocola hield.

 

En dus nestelde zich

dat idee in je hoofd

van de Belgische bonbons.

 

Zonder vrees

omdat je het beu was

altijd voorzichtig te zijn.

 

Omdat je liever wilde leven

zoals je broer en zijn maten

die mate nauwelijks kenden.

 

Dus toen je voor de winkel stond

besloot je twee doosjes te kopen

gewoon voor het geval dat.

 

In de schemer opende ze haar deur

en antwoordde: ja natuurlijk

voor jou altijd.

 

Je toverde het doosje tevoorschijn

keek weg

omdat je alsnog bang werd.

 

Maar dat bleek onnodig

want ze bloosde

en sprak boekdelen

 

Sowieso de beste chocolade

die ze ooit had geproefd

nu al, zei ze.

 

Zodat je eindelijk begon

wat zij veel eerder was gestart:

de liefde.

Over lepels...

 

Lepeltje-lepeltje

in de la van het bestaan.


Soms met een flinke ruk

uit zijn voegen gegaan.


Alles door elkaar

hevig en ontdaan.


Tot alles rustig terug

lepeltje-lepeltje kan gaan.