Moederskindje

In de ochtend bleef hij thuis. Dan liep hij in boxershort en op sokken van de eettafel naar de keuken en terug. Vanuit zijn appartement had hij uitzicht op de stad, altijd in beweging: automobilisten op weg naar hun werk, ouders met bakfietsen vol kinderen, maar hijzelf binnen in de stilte van zijn cocon. Beradend, beramend.

Hij was een moederskindje, altijd geweest. Verwoestend verwend omdat zijn hang naar zijn moeder uitstekend tegemoetkwam aan haar wensen. Hij was haar Louis Vuitton, haar Christian Louboutin: onberispelijk mooi en stil aan haar zijde. Zijn vertrek naar de stad was een beproeving voor hen beiden. Zonder uitzondering belde hij haar stipt om negen uur en bespraken ze hun plannen voor de dag. De hare variërend van wel of geen partijtje tennis, de zijne geen etmaal eender.