Uitweg

Haar voeten schuiven door het laagje zand. Ze zit twintig minuten op de stenen trap, lang genoeg om het koud te hebben. Met één hand houdt ze haar mantel strak om zich heen. Mensen komen en gaan, maar ze zien haar niet. Alsof ze onderdeel is geworden van het amfitheater.

  De stilte in haar hoofd werkt verdovend. Ze veegt een lok uit haar ogen en haalt haar neus luidruchtig op. Haar schouders zakken omlaag nu ze volledig uit kan ademen.

Hoe lang is het geleden dat ze alleen was? Dat ze haar eigen gedachten kon horen, überhaupt de kans kreeg om te denken.

  Ze strekt haar benen en steunt met haar handen op de trede waarop ze zit. Bij iedere hap lucht stroomt de vrieskou in haar longen. Maar de stilte werkt hypnotiserend. Voor het eerst in vijf jaar haalt ze weer echt adem. Voor het eerst laat ze alles los.

Het theater ligt er inmiddels verlaten bij. De zon gaat onder, toeristen zoeken hun hotel op, of eten in een restaurant op de weg ernaartoe. Het wordt mistig. Ze trekt haar schoenen uit en gaat op haar zij liggen. De stenen zijn hard en koud, maar dat deert haar niet. Het is de stilte die haar hier doet blijven. De stilte om haar heen, de rust in haar hoofd. De vrijheid waar ze zo naar had verlangd. Ze knijpt haar ogen begerig dicht.

Als ze wakker wordt, is het donker in het theater. In de verte hoort ze een hond blaffen. De mist is opgetrokken, maar haar sokken zijn doorweekt. Haar haren kleven aan haar voorhoofd. Ze heeft geen gevoel meer in haar handen.

  Onwillig gaat ze rechtop zitten en trekt haar schoenen aan. Met tintelende voeten loopt ze onvast de trap af, de arena in. Bij de uitgang branden twee lantaarns. Ook de rest van het forum is verlicht. In de verte ziet ze de insula staan. Het is een groot gebouw, met veel aparte ruimtes.

Ze moet even zoeken voordat ze de juiste kamer heeft gevonden. De meisjes liggen tegen elkaar aan. De deken is van ze afgegleden. Verspreid om hen heen liggen lege pakjes appelsap en half opgegeten koeken.

  Allebei hebben ze een natte broek. Ze rillen in hun slaap. Als de vrouw ze over hun voorhoofd streelt, worden de kinderen wakker. Met rode oogjes kijken ze haar aan. Zonder iets te zeggen staan ze op en met z'n drieën lopen ze terug naar het hotel.