Wachtgeld

Steeds vaker klinkt er kritiek op de wachtgeldregeling voor politici. Zijn onze bestuurders echt zulke 'graaiers' en 'zakkenvullers'?

Neem nou burgemeester Rehwinkel van Groningen. Die goede man legt zijn functie neer om vrijwilligerswerk te gaan verrichten in Barcelona. Heel nobel van hem. Ook de inwoners van Groningen zijn te loven, want zij zullen het project mede gaan bekostigen. De heer Rehwinkel heeft namelijk aangegeven gebruik te maken van zijn recht op wachtgeld. Een recht dat automatisch voortvloeit uit de huidige wachtgeldregeling voor politici. De lokale politiek in Groningen is 'not amused'.

Of raadslid Bert van der Roest. Hij stal voor zeker 40.000 euro uit de kas van de Daklozenkrant. Het bedrag dat hij onrechtmatig vanuit de Stichting Straatnieuws Utrecht overmaakte op zijn privérekening, gebruikte hij voor vakanties. Ook gaf hij graag rondjes in de kroeg. Inmiddels heeft Van der Roest zijn raadszetel ingeleverd, en ook hij heeft recht op wachtgeld.
Dit wachtgeld overweegt hij in te zetten voor terugbetaling aan de stichting.

Zijn dit de zogenoemde graaiers? Natuurlijk weet de heer Rehwinkel dat de gemeenteraad van Groningen geen geld uit zou trekken voor een rampencentrum in Barcelona. Hoe goed het initiatief ook is. En de heer Van der Roest snapt ook dat hij zich niet persoonlijk mag verrijken met geld van de Daklozenkrant. Als betrokken penningmeester zocht hij misschien hartstochtelijk naar een manier om gemeentelijke subsidie te bemachtigen voor de stichting. Niks zakkenvullers. Idealisten!

Hoe dan ook: beide heren zijn in staat geweest om, geheel buiten de gemeenteraad om, gemeenschapsgeld in te zetten voor een door hen persoonlijk gekozen doel. En de huidige wachtgeldregeling komt ze tegemoet, door deze creatieve tactiek met liefde te faciliteren.

(bron: www.elsevier.nl)