Toen ik na mijn studie ging werken, leerde ik al snel dat ik maar een meisje ben. Hadden we regionaal overleg dan kwamen alle belastingadviseurs bijeen om de laatste vaktechnische ontwikkelingen te bespreken. Ik was de enige vrouw in het gezelschap, maar net als de anderen wel meester in de rechten en belastingadviseur.
Als rond zes uur het avondeten werd bezorgd,
dan wuifde iemand zonder op te kijken naar mij en zei: 'Yvonne, haal het eten even.'
Dat ging zo de eerste keer.
Dat
ging zo de tweede keer.
