Ging je
eerder weg
om nog voor
sluitingstijd te arriveren
bij de
winkel met Belgische bonbons.
Dralend,
kwijnend en omslachtig
eigenlijk
zoals je was
sinds ze zei
dat ze je mocht.
Je draaide
een plaat
ging van
huis
zoals alle avonden.
Zogenaamd om
geen onrust te stoken
maar in
werkelijkheid omdat ze had verteld
hoeveel ze
van chocola hield.
En dus
nestelde zich
dat idee in
je hoofd
van de
Belgische bonbons.
Zonder vrees
omdat je het
beu was
altijd
voorzichtig te zijn.
Omdat je liever
wilde leven
zoals je
broer en zijn maten
die mate nauwelijks
kenden.
Dus toen je
voor de winkel stond
besloot je
twee doosjes te kopen
gewoon voor
het geval dat.
In de
schemer opende ze haar deur
en
antwoordde: ja natuurlijk
voor jou
altijd.
Je toverde
het doosje tevoorschijn
keek weg
omdat je
alsnog bang werd.
Maar dat
bleek onnodig
want ze
bloosde
en sprak
boekdelen
Sowieso de
beste chocolade
die ze ooit had
geproefd
nu al, zei
ze.
Zodat je
eindelijk begon
wat zij veel
eerder was gestart:
de liefde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten