donderdag 14 januari 2016

Geen weg terug (fragment)

We zaten net, toen er op de deur werd gebonkt.
  'Excuseer me', zei hij terwijl hij zwierig de kamer uit danste. De opgestoken kraag van zijn nauwsluitende colbert uitwaaierend rond de col. Ik bleef achter op de sofa. De tussendeur stond op een kier, de voordeur klikte open. Direct galmde een vrouwenstem door de gang, schril en ongeremd.
  '… het weer gedaan!', ving ik op. En een aanhoudend gesis van de dokter, ongetwijfeld sussend bedoeld. Tuttut, dacht ik en kon een giechel niet onderdrukken. Een gek aan de deur, dat zal hij wel vaker meemaken. Vrouwen die zichzelf niet onder controle hebben. Hysterische lui die desnoods nog na twaalven aan de deur staan. De dokter in zijn lange onderbroek en met slaapmuts op. Kandelaar in de hand. Ja, hij had iets pruikerigs, de dokter. Geen gsm, ongetwijfeld. En een vrouw die hutspot bereidt op de stoof. Een ondersteek om 's nachts niet over de koude tegels naar het toilet te hoeven.
  'Ik ga niet terug', riep de vrouw vanuit de gang, 'niemand kan me dwingen!'
  De dokter verhief zijn stem, maar oversteeg daarbij geenszins het betamelijke. 'Mevrouw De Koning', sprak hij, 'kunt u mijn arm loslaten?'
  'Ik ga niet terug!' krijste mevrouw De Koning. 'En ik laat uw arm niet los! U bent de schuldige, u moet het nĂș oplossen. Vanavond nog. Ik ga niet terug!'
  Er klonk wat gestommel. Een lichaam beukte tegen het kastje waar de glazen vaas op had gestaan, gevuld met een kluwen kerstlampjes.
  'Oh!' verafschuwde de dokter vlak voordat het glas over de tegelvloer tingelde. 

  Vrolijk kerstfeest, fluisterde ik.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten